Kameleon Joe Jackson mag dan al de 64 gepasseerd zijn, op zijn powerstem, compositorisch talent en raffinement zitten vooralsnog geen sleet. Zo konden we vaststellen op een doordeweekse maandagavond voor een zoveelste passage van zijn zeer succesvolle For Decade Tour in een al maanden uitverkochte AB.

Jackson heeft zopas een nieuw album ‘Fool’ uitgebracht zijn 20ste studioalbum, 40 jaar na zijn eerste album ‘Look Sharp!’. De Four Decade Tour is een doorsnede van de in Jackson’s ogen belangrijkste albums uit elk decennium : eind jaren 70: ‘Look Sharp!’ (1979) en ‘I'm The Man’ (1979), jaren 80 ‘Night and Day’ (1982) en ’Body And Soul’ (1984), jaren 90 ‘Laughter & Lust’ (1991), jaren 00 ‘Rain’ (2008) en recentelijk de albums ‘Fast Forward’ (2015) en ‘Fool’ (2019). Ofschoon de nummers uit verschillende perioden dateren, sluiten de nummers uit het laatste album‘Fool’ naadloos aan bij de vintage Joe Jackson zoals wij hem kennen uit de aangehaalde albums.

Het decor oogt zoals de gastheer stijlvol, ietwat kitscherig in rood fluweel overlappende overgordijnen. Het concert start zacht met “Alchemy” een klassieke piano popballade en tevens de laatste song uit het nieuwe album ‘Fool’ om dan onmiddellijk in vierde versnelling over te schakelen naar het eerste nummer “One More Time” van het eerste album ‘Look Sharp!’ van veertig jaar geleden. Jackson en zijn uitstekende band met oude getrouwe Graham Maby (40 jaar bij de JJ Band), drummer Doug Yowell en gitarist Teddy Kumpel laten de zaal meteen ontploffen met rechttoe rechtaan rock ‘n’ roll alsof de tijd geen vat heeft gehad op de vocale powerkracht van de immer charismatische zanger.

Wanneer Jackson dan vervolgt met een vrij oorspronkelijke uitvoering van zijn grote hit “Is She Really Going Out With Him?” is het publiek al helemaal om en mag het vrolijk elk woord meezingen met een welgemutste Jackson. Joe Jackson’s persoonlijk lenig pianospel leent zich voor uiteenlopende stijlen van punk, new wave, pop, jump blues, latin, jazz, soul tot zelfs klassiek, bigband, musical of film scores. Met dergelijk uitzonderlijk talent valt er altijd wat te beleven en dat is vanavond tijdens zijn 7de AB concert niet anders. Zijn subtiel latin-jazzy pianospel tijdens “Another World” klinkt nog steeds tintelfris.

Dan is het moment daar voor twee nieuwe songs typerend voor het nieuwe album, qua stijl zijn het twee uitersten, enerzijds het rockende naar zijn late 70’s periode verwijzende “Fabulously Absolute” met daarin de kreet “All for one and one for all” die zou kunnen slaan op de perfect op elkaar ingespeelde band en anderzijds de ingetogen piano ballade “Strange Land” waarbij Jackson bewijst dat hij ‘het’ nog steeds in zich heeft, die spirit van vroeger.
Uit ‘Laughter & Lust’ pikt Jackson twee songs. Het opgewekte “Stranger Than Fiction” klinkt werkelijk fantastisch met denderend toetsenwerk van Jackson en fraai gitaarspel van gitarist Teddy Kumpel. Vervolgens het minder bekende “My House” dat andermaal in een latin-vibe zit.

Joe Jackson is op elk moment goed bij stem en leidt de show steevast zittend van achter zijn klavier maar het is het strakke samenspel van zijn geweldige band dat ieder nummer een meerwaarde geeft. Zo is de geweldige intro van het overbekende “Real Man” een muzikaal hoogstandje en de voorbode voor een uitzinnig woo hoo meezingmoment met Jackson als zang/koorleider.

Rain’ uit 2008 is voor Jackson zijn beste album uit het eerste decenium na de millenium omslag. Alleen ontbrak er nog een titelnummer. “Rain” de vergeten B-kant van “Paperback Writer” (1966) van The Beatles is voor hem het gedroomde nummer om zijn samenzang en arrangeer talenten bot te vieren. Het resultaat is verbluffend, zijn verbeterde versie klinkt als een geniaal popnummer dat het nooit is geweest. Uit datzelfde album krijgt “Invisible Man” een potige versie mee terwijl “Wasted time” een typisch Joe Jackson nummer is met piano riedels en hoge stem uithalen.

Vervolgens verklaart Jackson de party-time voor geopend met een naar eigen zeggen ‘medley’ (het betreft volledige uitvoeringen) van “Fool” een uitzinnig nieuw punchy nummer, een potpourri van stijlen waarin punk, groove, latin, exotic vibes en humor samenkomen zoals alleen Jackson dat kan, een krachtig meebrulbaar stokoud ritmisch “Sunday Papers” waarin de zanger als een gek te keer gaat op een melodica , de superbe Steely Dan cover “King of the World” met subliem melodieus gitaarspel van Kumpel, een fors aangezet “You Can't Get What You Want (Till You Know What You Want)” met andermaal een geweldige gitaar solo van Kumpel die in zijn eentje de bigband blazersectie sound van het origineel doet vergeten, een bruisend dansbaar “Ode To Joy” en ten slotte een uitzinnig snedig “I’m The Man” dat heel de zaal op zijn kop zet.

Alle bandleden gaan één na één onder luid geestdriftig applaus van het podium maar niet voor lang. Joe Jackson heeft namelijk nog een verrassing uit de oude doos in petto, de drummachine uit 1982 waarmee hij destijds in zijn eentje “Steppin’ Out” een onvergetelijke klankkleur meegaf én die blijkt nog intact en zorgt zowel op als voor het podium voor een geweldig nostalgisch showmoment met naast ceremoniemeester en pianist Jackson alle bandleden in een fel gesmaakte ondersteunende rol met Maby aan het glockenspiel, Kumpel aan de electrische piano en Yowell zoals het origineel betaamt goed voor een repetitieve snare drumtik.

Van het fijngevoelige ‘Night And Day’ eighties synthgeluid naar de punk energie van eind jaren 70 is maar een stap. “Got The Time” laat in omgekeerde volgorde het concert eindigen waar het begon, samen met zijn schepper de good times herleven alsof de tijd 40 jaar stil staat en we ons opnieuw 40 jaar jonger voelen. Zodoende sluiten Jackson en Co af waar ze 2 uur geleden begonnen in alle rust en in schoonheid met een herneming van “Alchemy”.
Samengevat was dit een strak geregisseerde show waar het spelplezier van af droop al liet Jackson een aantal van zijn hits en zijn sterkste nummers waaronder het nieuwe “Big Black Cloud” achterwege ten voordele van een paar ‘mindere’ nummers uit ‘Laughter & Lust’ (1991) en ‘Rain’ (2008). Maar dat is detailkritiek op een zowel muzikaal als qua beleving kwalitatief 100% genietbaar concert. Joe Jackson live is nooit minder dan goed en vanavond was hij supergoed met een dikke pluim voor zijn uitstekend ingespeelde band.

Marc Buggenhoudt

Foto's © Yvo Zels

Setlist Four Decade Tour

1. Alchemy (Fool, 2019)
2. One More Time (Look Sharp!, 1979)
3. Is She Really Going Out With Him? (Look Sharp!, 1979)
4. Another World (Night And Day, 1982)
5. Fabulously Absolute (Fool, 2019)
6. Strange Land (Fool, 2019)
7. Stranger Than Fiction (Laughter & Lust, 1991)
8. My House (Laughter & Lust, 1991)
9. Real Men (Night and Day, 1982)
10. Rain (The Beatles cover: B-side of "Paperback Writer" single, 1966)
11. Invisible Man (Rain, 2008)
12. Wasted Time (Rain, 2008)
13. Fool (Fool, 2019)
14. Sunday Papers (Look Sharp!, 1979)
15. King of the World (Steely Dan cover: Countdown to Ecstasy, 1973) (Summer in the City: Live in New York, 2000)
16. You Can't Get What You Want (Till You Know What You Want) (Body and Soul, 1984)
17. Ode To Joy (Fast Forward, 2015)
18. I'm The Man (I'm The Man, 1979)
Encore:
19. Steppin' Out (Night And Day, 1982)
20. Got The Time (Look Sharp!, 1979)
21. Alchemy (Reprise) (Fool, 2019)